أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْهَرَوِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنِ الرَّجُلِ قَالَ لِامْرَأَتِهِ: أَنَا أَهْوَنُ مِنْ كَلْبٍ إِنْ جَامَعْتُكِ بَعْدَ هَذَا! ثُمَّ يَنْدَمُ عَلَى قَوْلِهِ، فَلَا يَدْرِي مَا يَصْنَعُ! قَالَ: مَا قَالَ إِلَّا كَذِبًا، فَلْيَسْتَغْفِرِ اللَّهَ لِذَلِكَ، وَلْيُجَامِعِ امْرَأَتَهُ، قُلْتُ: إِنَّهُ حَلَفَ بِاللَّهِ أَنْ لَا يُجَامِعَهَا أَبَدًا، قَالَ: يَتَرَبَّصُ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ، ثُمَّ يُجَامِعُهَا، وَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْءٌ، وَهَذَا قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾[۱]، وَإِنْ جَامَعَهَا قَبْلَ ذَلِكَ فَعَلَيْهِ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ، أَوْ كِسْوَتُهُمْ، أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ، فَإِنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ كَفَّارَةً لِيَمِينِهِ.

ترجمه‌ی گفتار:

محمّد بن عبد الرّحمن هروی ما را خبر داد، گفت: از منصور درباره‌ی مردی پرسیدم که به زنش گفت: من از سگ کمترم اگر بعد از این با تو نزدیکی کنم! سپس از گفته‌اش پشیمان می‌شود و نمی‌داند که چه کند! فرمود: او جز دروغی نگفته است، پس باید از آن به درگاه خداوند استغفار کند و با زنش نزدیکی کند، گفتم: او به خداوند سوگند خورده است که دیگر هرگز با زنش نزدیکی نکند، فرمود: (در این صورت) چهار ماه صبر می‌کند، سپس با او نزدیکی می‌کند و چیزی بر او نیست و این سخن خداوند است که فرموده است: «مردانی که از زنان خود إیلاء می‌کنند، چهار ماه مهلت دارند. پس (بعد چهار ماه) اگر برگشتند خداوند آمرزنده‌ای مهربان است» و اگر پیش از آن با زنش نزدیکی کند، باید برای کفّاره‌ی سوگندش به ده مسکین غذا بدهد، یا آنان را بپوشاند، یا برده‌ای را آزاد کند و اگر نتوانست، سه روز روزه بگیرد.

شرح گفتار:

برای خواندن شرح این گفتار نورانی، به پرسش و پاسخ ۴۸۹ مراجعه کنید.