أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ الْقَاسِمِ الطِّهْرَانِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنِ الرَّجُلِ يَزْنِي بِالْمَرْأَةِ ثُمَّ يَبْدُو لَهُ أَنْ يَتَزَوَّجَ بِابْنَتِهَا، قَالَ: لَا وَلَا كَرَامَةَ حَتَّى يَتُوبَ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا، قُلْتُ: إِنَّهُ تَائِبٌ، قَالَ: تَائِبٌ؟ قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: تَائِبٌ؟ قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: إِذًا لَا بَأْسَ بِهِ فَإِنَّ الْحَرَامَ لَا يُحَرِّمُ الْحَلَالَ.

ترجمه‌ی گفتار:

حسن بن قاسم طهرانی ما را خبر داد، گفت: از منصور درباره‌ی مردی پرسیدم که با زنی زنا می‌کند و سپس تصمیم می‌گیرد که با دختر او ازدواج کند، فرمود: نه و حقّی ندارد تا آن گاه که به سوی خداوند چنانکه سزاوار است توبه کند. گفتم: او توبه کرده است، فرمود: توبه کرده است؟ گفتم: بله، فرمود: توبه کرده است؟ گفتم: بله، فرمود: در این صورت اشکالی ندارد؛ چراکه حرام حلال را حرام نمی‌کند.

شرح گفتار:

برای خواندن شرح این گفتار، به پرسش و پاسخ ۲۲۵ مراجعه کنید.