۱ . أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حَبِيبٍ الطَّبَرِيُّ، قَالَ: قُلْتُ لِلْمَنْصُورِ: مَنْ أَحَقُّ بِالْوَلَدِ؟ فَقَالَ: الْوَالِدَةُ أَحَقُّ بِالْوَلَدِ، ثُمَّ الْوَالِدُ، ثُمَّ الْوَارِثُ، أَلَا تَرَى أَنَّ اللَّهَ يَذْكُرُهُمْ عَلَى هَذَا التَّرْتِيبِ فَيَقُولُ: ﴿لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ﴾[۱]؟
ترجمه‌ی گفتار:
عبد الله بن حبیب طبری ما را خبر داد، گفت: به منصور گفتم: چه کسی به فرزند سزاوارتر است؟ پس فرمود: مادر به فرزند سزاوارتر است، سپس پدر، سپس وارث، آیا نمی‌بینی که خداوند آن‌ها را به این ترتیب یاد می‌کند و می‌فرماید: «هیچ مادری نباید به سبب (نگهداری از) فرزند خود زیان ببیند و نه هیچ پدری به سبب (نگهداری از) فرزند خود و بر عهده‌ی وارث مانند آن است»؟
۲ . أَخْبَرَنَا وَلِيدُ بْنُ مَحْمُودٍ السِّجِسْتَانِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنِ الْوَالِدَيْنِ أَيُّهُمَا أَحَقُّ بِالْوَلَدِ؟ قَالَ: هُوَ وَاللَّهِ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِمَا فَلْيُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا، قُلْتُ: إِنَّهُمَا قَدْ عَزَمَا الطَّلَاقَ، قَالَ: إِذًا يُقَسِّمَانِ بَيْنَهُمَا بِالْقِسْطِ فَيَكُونُ عِنْدَهَا سَبْعَ سِنِينَ وَعِنْدَهُ سَبْعَ سِنِينَ ثُمَّ هُوَ بِالْخِيَارِ يَسْكُنُ حَيْثُ يَشَاءُ.
ترجمه‌ی گفتار:
ولید بن محمود سجستانی ما را خبر داد، گفت: از منصور درباره‌ی پدر و مادر پرسیدم که کدام یک از آن دو به فرزند سزاوارتر است؟ فرمود: او به خدا سوگند به هر دوی آن‌ها نیازمند است، پس باید با یکدیگر آشتی کنند، گفتم: آن دو تصمیم به طلاق گرفته‌اند، فرمود: در این صورت، میان یکدیگر به عدالت تقسیم می‌کنند، هفت سال نزد مادر می‌ماند و هفت سال نزد پدر، سپس اختیار خواهد داشت، هر جا که خواهد ساکن خواهد شد.
شرح گفتار:
برای خواندن شرح این گفتارهای نورانی، به پرسش و پاسخ ۳۷۵ مراجعه کنید.