نویسنده‌ی پرسش: یاور تاریخ پرسش: ۱۳۹۷/۷/۱۲

آیا زن می‌تواند امام جماعت باشد؟

پاسخ به پرسش شماره: ۳ تاریخ پاسخ به پرسش: ۱۳۹۷/۷/۱۵

با توجّه به سخن خداوند که فرموده است: ﴿الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ[۱]؛ «مردان سرپرست زنان هستند» و فرموده است: ﴿وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ[۲]؛ «و مردان بر آنان برتری دارند»، پیش‌نماز شدن زنان برای مردان مناسب نیست. همچنین، با توجّه به عمومات رسیده درباره‌ی وجوب پوشیدگی زن و خودداری او از جلب توجّه مردان، پیش‌نماز شدن او برای مردان و رکوع و سجود او در برابر آنان پسندیده نیست؛ چراکه آنان برای اقتدای به او، باید به بدن و صدای او توجّه کنند، در حالی که توجّه آنان به بدن و صدای او -خصوصاً در حالت رکوع و سجود- بر خلاف خواست شریعت است. از این رو، در عصر پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و خلفای راشد و مهدیّ او سابقه نداشته، بلکه روایاتی در نهی از آن رسیده است؛ مانند روایتی از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم که در آن آمده است: «لا تَؤُمَّنَّ امْرأةٌ رَجُلاً»[۳]؛ «هیچ زنی مردی را امامت نکند» و روایتی که در آن آمده است: «أَخِّرُوهُنَّ حَیْثُ أَخَّرَهُنَّ اللّهُ»[۴]؛ «آنان را عقب قرار دهید، همان طور که خداوند آنان را عقب قرار داده است» و همه‌ی فقهای مذاهب به استثنای ابو ثور و طبری به عدم جواز آن فتوا داده‌اند. به علاوه، سخن خداوند خطاب به مریم علیها السلام که فرموده است: ﴿يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ[۵]؛ «ای مریم! برای پروردگارت کرنش کن و سجده کن و با رکوع کنندگان رکوع کن»، می‌تواند به وجوب اقتدای زنان به مردان در نماز جماعت إشعار داشته باشد؛ چراکه ﴿الرَّاكِعِينَ در آن مذکّر است و معیّت با اقتدا حاصل می‌شود.

آری، زن می‌تواند پیش‌نماز زنان شود؛ چراکه مانعی برای آن نیست و روایاتی درباره‌ی آن رسیده است[۶]؛ جز آنکه بنا بر این روایات، بهتر است جلوتر از آنان نایستد، بلکه در میان آنان در صف بایستد.

↑[۱] . النّساء/ ۳۴
↑[۲] . البقرة/ ۲۲۸
↑[۳] . المنتخب من مسند عبد بن حميد، ص۳۴۴؛ سنن ابن ماجه، ج۱، ص۳۴۳؛ مسند أبي يعلى، ج۳، ص۳۸۲؛ مسند عمر بن عبد العزيز للباغندي، ص۱۷۲؛ السنن الكبرى للبيهقي، ج۳، ص۹۰
↑[۴] . مصنف عبد الرزاق، ج۳، ص۱۴۹؛ المعجم الكبير للطبراني، ج۹، ص۲۹۵
↑[۵] . آل عمران/ ۴۳
↑[۶] . بنگرید به: مسند زيد بن علي، ص۱۲۶؛ مصنف عبد الرزاق، ج۳، ص۱۴۰؛ مصنف ابن أبي شيبة، ج۱، ص۵۳۶؛ السنن الكبرى للبيهقي، ج۳، ص۱۳۱؛ الإستبصار للطوسي، ج۱، ص۴۲۶.