نویسنده‌ی پرسش: منتظر تاریخ پرسش: ۱۳۹۷/۷/۴

خداناباوران شبهه‌ای را به داستان خلقت آدم و حوا وارد می‌کنند که خواستم نظر پایگاه را در مورد آن بدانم. اینان بر این باورند که داستان خلقت آدم و حوا با درک فعلی از ژنتیک انسانی همخوانی ندارد. به طور خاص، اگر همه‌ی انسان‌ها از یک زوج چند هزار سال پیش نشأت گرفته باشند، نیاز به نرخ جهش بالا و تقریباً غیر ممکن برای توضیح تنوع مشاهده شده‌ی کنونی بین انسان‌هاست.

پاسخ به پرسش شماره: ۱۶ تاریخ پاسخ به پرسش: ۱۳۹۷/۷/۸

لطفاً به نکات زیر توجّه فرمایید:

اولاً نرخ جهش ژنتیکی، مقدار ثابت یا محدودی ندارد و می‌تواند تحت تأثیر برخی عوامل بالا برود.

ثانیاً «درک فعلی از ژنتیک انسانی» درکی محدود و ناقص است و ممکن است در آینده تغییر کند، همان طور که در حال حاضر نسبت به گذشته تغییر کرده است. مطالعات اولیه‌ی ساعت مولکولی با این فرض که جهش‌های ژنتیکی با نرخ ثابتی در طول نسل‌ها انباشته می‌شود، نتیجه‌گیری می‌کردند که کهن‌ترین اجداد حیوانات احتمالاً حدود یک و نیم میلیارد سال پیش می‌زیسته‌اند که این تخمین، سه برابر کهن‌تر از شواهد فسیلی به دست آمده از حیات حیوانی بود. این نتایج منجر به منازعات علمی فراوانی در این زمینه شد، تا آن گاه که نسل جدیدی از روش‌های ساعت مولکولی در دهه‌ی گذشته ابداع شد. این روش‌های نوین که «ساعت مولکولی آرام شده» نام دارند، واقع‌گرایانه‌تر از روش‌های پیشین بودند که فرض می‌کردند نرخ جهش‌های ژنتیکی در طول زمان ثابت است. روش‌های ساعت مولکولی آرام شده، باعث نزدیک شدن تخمین‌های مولکولی و سنّ فسیل‌های یافت شده شد و نشان داد که احتمالاً اجداد حیوانات، کهن‌تر از ۸۵۰ میلیون سال پیش نیستند[۱].

ثالثاً مدّت زمان گذشته از آدم و حوا معلوم نیست و ممکن است بسیار بیشتر از «چند هزار سال» باشد. بنابراین، اگر «درک فعلی از ژنتیک انسانی» صحیح و کامل باشد، تنها نتیجه گرفته می‌شود که پیدایش آدم و حوا بسیار کهن‌تر از چیزی بوده که تا کنون پنداشته شده است.

↑[۱] . در این باره، بنگرید به: Genome Biology and Evolution, Volume 9, Issue 5, 1 May 2017, Pages 1320–1328.