چیزی که قطعاً برای میّت فایده دارد، ایمان و عمل صالح اوست، ولی ممکن است که خداوند رحمان با اسباب دیگری نیز به او فایده‌ای برساند؛ چراکه این رحمت است و رحمت -بر خلاف عذاب- به مقتضی خاصّی نیاز ندارد، بلکه عدم مانع برای آن کافی است؛ چنانکه فرموده است: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴾[۱]؛ «هرآینه خداوند هر کس را بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد». با این وصف، هر کاری که شریعت به انجام آن برای میّت توصیه کرده، برای او یا انجام دهنده یا هر دو مفید است؛ چراکه شریعت به کار لغو و بیهوده توصیه نمی‌کند؛ مانند غسل دادن میّت و کفن کردن او و نماز گزاردن بر او و زیارت قبرش برای استغفار که از کتاب خداوند و سنّت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم ثابت است، ولی مفید بودن کارهای دیگر که شریعت به انجام آن‌ها برای میّت توصیه نکرده است معلوم نیست، بلکه بعید به نظر می‌رسد؛ چراکه شریعت از توصیه به کارهای مفید فروگذار نکرده است.

آری، روایاتی رسیده که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فاطمه دختر اسد مادر علیّ بن ابی طالب را در پیراهن خود کفن کرد و پیش از دفن در قبر او دراز کشید[۲] و این شاهدی بر آن است که قرار دادن چیزهای متبرّک در کفن یا قبر میّت می‌تواند برای او مفید باشد ان شاء الله.