و تبعاً جنگیدن با آنان به اقتضای امر او و توقّف اقامه‌ی دین او بر آن، بر همه‌ی مسلمانان واجب است؛ چنانکه فرموده است: ﴿كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ﴾[۱]؛ «جنگیدن بر شما واجب شد، در حالی که برایتان ناخوشایند است»؛ مگر بر کسانی که به سبب نابینایی یا لنگی یا بیماری یا پیری یا تهی‌دستی، توانایی آن را ندارند؛ چنانکه فرموده است: ﴿لَيْسَ عَلَى الضُّعَفَاءِ وَلَا عَلَى الْمَرْضَى وَلَا عَلَى الَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا لِلَّهِ وَرَسُولِهِ﴾[۲]؛ «بر ناتوانان و بر بیماران و بر کسانی که چیزی نمی‌یابند تا هزینه کنند باکی نیست هنگامی که برای خداوند و پیامبرش خیرخواهی کنند» و فرموده است: ﴿لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ﴾[۳]؛ «بر نابینا باکی نیست و بر لنگ باکی نیست و بر بیمار باکی نیست»؛ تا هنگامی که عین یا صفت کسانی که جنگیدن با آنان واجب است، در اثر جنگیدن با آنان زائل شود، به این معنا که بمیرند یا تسلیم شوند؛ چنانکه فرموده است: ﴿تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ﴾[۴]؛ «با آنان می‌جنگید یا تسلیم می‌شوند» و رکن آن، بذل مال و جان در راه خداوند است؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ﴾[۵]؛ «و با مال‌ها و جان‌هاتان در راه خداوند جهاد کنید» و هدف آن، رفع فتنه به معنای سلب حاکمیّت غیر خداوند و خالص ساختن دین برای خداوند به معنای اثبات حاکمیّت او بر زمین است؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ﴾[۶]؛ «و با آنان بجنگید تا فتنه‌ای نباشد و دین همه‌اش برای خداوند باشد» و این همان است که «راه خداوند» شمرده می‌شود؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾[۷]؛ «و در راه خداوند بجنگید و بدانید که خداوند شنوایی داناست» و این مستلزم جنگیدن با هر حاکمی است که خداوند او را برای حکومت از جانب خود نگماشته است، چه کافر باشد و چه مسلمان؛ چراکه حکومت هر حاکمی جز خداوند در زمین، مسبّب فتنه‌ای در آن و فسادی بزرگ است؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ كَبِيرٌ﴾[۸]؛ «و کسانی که کفر ورزیدند، برخی سرپرستان برخی دیگرند، اگر انجامش ندهید فتنه‌ای در زمین و فسادی بزرگ خواهد شد»؛ با توجّه به اینکه حکومت غیر خداوند، خواسته یا ناخواسته، از اقامه‌ی دین او به صورت کامل و خالص باز می‌دارد و با این وصف، همه‌ی دین برای خداوند نخواهد شد.