جمعه ۱۰ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 پرسش جدید: مسلمانان درباره‌ی اینکه شب قدر کدام شب است اختلاف دارند. نظر علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله در این باره چیست؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. نکته‌ی جدید: شعر «آوار خویشتن» سروده‌ی «زینب شریعتی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر که بر این دلالت دارند؛ حدیث ۱۸. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: در روایتی از امام محمّد باقر عليه‌ السلام آمده است که فرمود: «گویا من گروهی را می‌بینم که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را می‌طلبند... کشتگانشان شهیدند. آگاه باشید که من اگر آن زمان را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگاه می‌داشتم». لطفاً بفرمایید که آیا این حدیث معتبر است؟ برخی از کسانی که یاری خراسانی موعود را واجب نمی‌دانند، به این فراز استناد می‌کنند. برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

آری، کسانی که خود را مسلمان می‌دانند و با این حال، برای غیر خداوند تصرّفاتی تکوینی می‌شناسند، مانند آنکه گشایش روزی و شفای بیماری و هلاک دشمن خود را از برخی مردگان می‌طلبند، مانند مشرکان عمل می‌کنند، ولی مشرک شمرده نمی‌شوند؛ زیرا چنانکه روشن شد، هر چند عمل‌شان با عمل مشرکان همانند است، عقیده‌ی‌شان با عقیده‌ی مشرکان تفاوت دارد؛ با توجّه به اینکه ظاهراً عمل آنان با عقیده به یگانگی خداوند در آفرینش، روزی دادن و اداره‌ی تکوینی موجودات است و از تصوّر عدم تعارض آن دو بر می‌خیزد و روشن است که عقیده‌ی آنان، به سبب عمل‌شان نادیده گرفته نمی‌شود؛ همچنانکه اگر از آنان پرسیده شود چه کسی خالق، رازق و مدبّر موجودات است، می‌گویند خداوند و غیر او را شریک او نمی‌شمارند؛ جز آنکه سلفیان می‌پندارند، این عقیده و اقرار آنان، برای ثبوت اسلامشان کافی نیست؛ چراکه نظیر آن در مشرکان زمان پیامبر نیز وجود داشت، ولی با توجّه به خواندن بت‌ها توسّط آنان، برای ثبوت اسلامشان کافی شمرده نمی‌شد؛ چنانکه خداوند درباره‌ی آنان فرموده است: ﴿وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ﴾[۱]؛ «و اگر از آنان بپرسی که چه کسی آسمان‌ها و زمین را خلق کرد، حتماً می‌گویند خداوند» و فرموده است: ﴿قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَمَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَمَنْ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۚ فَسَيَقُولُونَ اللَّهُ ۚ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ﴾[۲]؛ «بگو چه کسی شما را از آسمان و زمین روزی می‌دهد یا چه کسی مالک شنوایی و بینایی شماست و چه کسی زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون می‌آورد و چه کسی کار را تدبیر می‌کند؟ پس خواهند گفت خداوند! بگو آیا پس تقوا پیشه نمی‌کنید؟!»؛ ولی حق آن است که این تشابه عملی، برای نفی اسلام اهل قبله کافی نیست؛ چراکه مسلّماً مشرکان زمان پیامبر، از اقرار به «لا إله إلّا الله» سر باز می‌زدند؛ چنانکه خداوند درباره‌ی آنان فرموده است: ﴿إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ﴾[۳]؛ «هرآینه آنان هنگامی که به آنان گفته می‌شد: لا إله إلّا الله، گردن می‌کشیدند» و شکّی نیست که گردن کشیدن آنان از اقرار به این کلمه، به سبب عدم اعتقاد آنان به معنای آن بود، در حالی که معنای آن چیزی جز یگانگی خداوند در آفرینش، روزی دادن و اداره‌ی تکوینی موجودات نیست و با این وصف، نمی‌توان عقیده و اقرار آنان به یگانگی خداوند در این سه زمینه را ثابت دانست، بل ظاهر آن است که آنان در این سه زمینه، به یگانگی خداوند عقیده و اقرار نداشتند و تنها نقش خداوند در آن‌ها را به عنوان یکی از خدایان یا خدای بزرگ‌تر می‌پذیرفتند؛

↑[۱] . لقمان/ ۲۵
↑[۲] . یونس/ ۳۱
↑[۳] . الصّافّات/ ۳۵